„U Severnoj Koreji, Vijetnamu, kineskom Pekingu, dočekani smo kao antiimperijalistička delegacija, ljudska bića i poštovani članovi ljudske rase.“

Malo je poznato da je afroamerička marksističko-lenjinistička Partija crnih pantera (PCP) imala saradnju sa Severnom Korejom u zajedničkoj borbi protiv imperijalizma Sjedinjenih Država. Odnos su započeli 1969. godine kada su Oldridž Kliver, tadašnji vođa PCP, i Bajron But, zamenik ministra odbrane PCP, otputovali u DNRK kao delegati osmodnevne Svetske konferencije antiimperijalističkih novinara. Tokom boravka u Pjongjangu, Kliver i But su bili oduševljeni socijalističkim razvojem i antikolonijalističkim stavom male azijske nacije. Tada su otkrili i revolucionarnu teoriju poznatu kao Džuče, koja je formirala revolucionarnu borbu Afroamerikanaca.

PCP je time po prvi put dovela afroameričku radikalnu misao u direktan kontakt sa korejskim poluostrvom i priznala severnokorejskog lidera Kim Il Sunga kao velikog revolucionarnog teoretičara i vođu. Za vladu DNRK, identifikovanje PCP-a kao saveznika značio je bitan antiimperijalistički front, pre svega zato što je Koreja ukazivala na licemerje Vašingtona po pitanju ljudskih prava, koji nije osigurao osnovna prava ni svojim građanima – Afroamerikancima. U novinama PCP-a pisalo je:

Nakon pažljivog istraživanja na međunarodnoj sceni, smatramo da je niko drugi do drug Kim Il Sung taj koji briljantno pruža najdublju marksističko-lenjinističku analizu, strategiju i taktički metod za potpuno uništenje imperijalizma i oslobođenje potlačenih naroda našeg vremena.

Naslovna strana novina Partije crnih pantera:
„Američka zastava i američki orao su istinski simobli fašizma i moraju izazvati isti bes u narodu koji su izazivali nacistička svastika i izlazeće sunce japanskih imperijalista.“ – Kliver, PCP
A ispod stoji citat Kim Il Sunga: „Američki imperijalizam je najgnusniji zajednički neprijatelj svih Naroda ovog sveta i meta br. 1 njihove borbe“.

Od svog početka, Panteri su promovisali samoodbranu i autonomiju afroameričkih zajednica, pa im je severnokorejski koncept Džučea bio više nego prihvatljiv i dao im je međunarodni legitimitet, kao i teorijsku osnovu njihovoj antiimperijalističkoj politici: Slomljene vinske boce i hipodermične igle su veoma efikasne. Svinjski odrezak i pileće kosti se mogu koristiti čak i kao oružje. Ovo je ‘Džuče’ – oslanjanje na ono što imate, da biste održali svoj otpor.

Prilagodili su Džuče svojoj revolucionarnoj agendi i interpretirali ovaj izrazito korejski koncept u jedinstvenim uslovima crnačke borbe za slobodu u Sjedinjenim Državama. Kao grupa koja je naglašavala samoopredeljenje afroameričkih zajednica, činilo se da je Džuče prirodno odgovarao Panterima koji su ga definisali kao “koristite ono što imate da dobijete ono što vam treba“, a Kliver je to objasnio u intervjuu iz 1970. godine:

Uzimati samo suvu marksističku analizu onakvom kakva ona postoji nije funkcionalna za nas. Nalazimo se u situaciji da moramo da primenimo tamo univerzalne principe [koji se odnose na marksizam-lenjinizam] na našu specifičnu situaciju na način koji nikada nije bilo urađeno ranije. Bilo je to veliko otkrovenje jednom kada smo spoznali koncept Džučea.

Panteri su bili u toj meri oduševljeni severnokorejskim “socijalističkim rajem“ i njihovim zdravstvenim sistemom da je početkom 1970. Eldridž poslao svoju trudnu ženu Ketlin Kliver i njihovog sina u Severnu Koreju kako bi ona mogla “dobiti odgovarajući odmor i medicinsku negu potrebnu u tom trenutku“. U Pjongjangu, Ketlin je 31. jula 1970. rodila devojčicu. Nikada ne propuštajući priliku da govori o trijumfima socijalističkog sistema, Ketlin je govorila o ogromnoj medicinskoj brizi koju je dobila dok je bila u DNRK. Ona je primetila: Dok sam bila ovde, dobila sam najbolju i najdetaljniju medicinsku negu u svom životu, i omogućili su mi najugodnije i najudobnije uslove za život za mene i moju porodicu.

Isečak iz novina PCP-a.

Godine 1970. Kliver je ponovo učestvovao na Svetskoj konferenciji antiimperijalističkih novinara. Ovog puta je putovao sa Elejn Braun i još devet Amerikanaca iz različitih radikalno levih organizacija na konferenciju koja se održavala u DNRK, Vijetnamu i Kini. Nakon putovanja, Braun je priznao da “cela [severnokorejska] zemlja ima struju u svim kućama“ i da “većina ljudi čak i na selu ima televiziju“.

Čistoća i kolektivizam Pjongjanga su bili potpuna suprotnost osiromašenim unutrašnjim gradovima Sjedinjenih Država krajem 1960-ih. Dok su urbani nemiri i droga pustošili afroameričke zajednice, Panteri su na međunarodnom nivou tražili socijalističke modele koje bi sledili i usvojili. Uz brzu posleratnu industrijalizaciju i široke pošumljene bulevare u glavnom gradu DNRK, besplatni obrazovni i zdravstveni sistem Severne Koreje bio je pravi takav primer. Bajron But, koji je bio sa Kliverom u Pjongjangu 1969. godine, rekao je:

Biti ovde u Demokratskoj Narodnoj Republici Koreji je kao da pogledom dosežete u budućnost.

Malo je poznato, ali Severna Koreja je nekada bila model demokratije radikalnoj revolucionarnoj afroameričkoj organizaciji!

Tekst preuzet sa Princip Info ¹

1. https://princip.info/2021/11/03/kako-su-se-crni-panteri-okrenuli-severnoj-koreji-u-borbi-protiv-imperijalizma/  ↩