PISMO UČESNICIMA SVEČANE AKADEMIJE POVODOM OBELEŽAVANJA 175. GODIŠNJICE PRVOG SRPSKOG USTANKA
(Karađorđevo, 12. decembar 1979)
Drugarice i drugovi,
Zbog spriječenosti da lično prisustvujem vašoj manifestaciji, upućujem vam tople pozdrave, sa željom da uspješno realizujete cjelokupni program obilježavanja 175. godišnjice Prvog srpskog ustanka.
Slavni ustanički dani iz daleke 1804. godine predstavljaju nezaboravni svijetli događaj u historiji srpskog naroda, inače veoma bogatoj revolucionarnim zbivanjima. Prvi srpski ustanak učinio je najznačajniju prekretnicu u srpskoj historiji i za sva vremena postao sastavni dio ukupne revolucionarne tradicije srpskog naroda. U širem smislu, značio je i početak odlučne borbe porobljenih naroda Balkanskog poluostrva protiv vjekovne tiranije turskog feudalizma. NJegova dalekosežnost ogleda se u tome što je podstakao revolucionarno buđenje ugnjetanih naroda u smislu potpunog oslobođenja.
Slobodarski ustanički duh snažno se odrazio na sva kasnija politička opredeljenja i revolucionarnu borbu srpskog naroda za nacionalno oslobođenje i nezavisnost. Upravo su te davne ustaničke bitke označile početak demokratske revolucije u Srbiji, podstakle rađanje i razvijanje srpske nacije i stvaranje osnova samostalne srpske države.
Revolucionarnost te borbe izražavala se tim ešto je ona istovremeno bila usmjerena na oslobođenje od tuđeg ropstva i na ukidanje feudalnih odnosa. Pored srpskih ustanika, u toj borbi su učestvovali i brojni rodoljubi iz drugih krajeva naše današnje domovine. U tome je i njen opštejugoslovenski značaj, jer se zajednička misao o oslobođenju svih naših naroda više nije mogla ugasiti. Naprotiv, danas to opredeljenje dobija svoj puni smisao u daljem produbljivanju i jačanju bratstva i jedinstva svih naših naroda i narodnosti.
Zato smatram da je veoma dobro što Socijalistička Republika Srbija svečano obilježava 175. godišnjicu Prvog srpskog ustanka. Značaj okolnosti što se obilježavanje te godišnjice vrši istovremeno s proslavom jubilarne godine Partije, SKOJ-a i revolucionarnih sindikata , sastoji se u tome što se radi o svojevrsnom kontinuitetu oslobodilačkih težnji najširih narodnih masa. Ovo naglašavam i zato što su sinovi srpskog naroda, u cjelokupnom predratnom revolucionarnom djelovanju KPJ, a naročito od prvih dana narodnooslobodilačke borbe, ostali vjerni slobodarskim tradicijama svojih hrabrih predaka. Oni su se odlučno svrstali u prve redove borbe za puno oslobođenje radnog čovjeka i za ostvarivanje sveukupnih ciljeva socijalističke revoluvije. To su pokazali u borbama proleterskih brigada i partizanskih odreda, u naporima za obnovu i izgradnju ratom opustošene zemlje, u odlučnom suzbijanju svih devijacija i otpora našem putu socijalističkog razvoja, kao i u beskrompromisnom suprotstavljanju spoljnim pritiscima na našu zemlju.
Sinovi srpskog naroda i danas djelima dokazuju svoju revolucionarsnost, prvenstveno svakodnevnim naporima u borbi za dalji razvoj socijalističkih samoupravnih odnosa u Republici Srbiji i nastojanjima da doprinesu punom procvatu socijalističke samoupravne, nezavisne i nesvrstane Jugoslavije – bratske zajednice svih naroda i narodnosti, socijalističkih republika i autonomnih pokrajina. Stoga koristim ovu priliku da izrazim svoje duboko uvjerenje da će slobodarski srpski narod i njegove organizovane socijalističke snage nastaviti da jačaju i svestrano učvršćuju bratstvo i jedinstvo naših naroda i narodnosti, cementirano u vatri narodnooslobodilačkog rata i neprekidno produbljivano obezbjedživanjem pune ravnopravnosti i socijalističkog zajedništva.
Na kraju, dozvolite da vam poželim nove uspjehe u obavljanju mnogobrojnih društvenih poslova.
(„Politika“, 12.12.1979. godine.)
